Μαρτύρια...

Είναι νομίζω ακατάλληλο ύψος για να γίνει bonsai.

Δεν ξέρω Παναγιώτη. Όπως έγραψα στην αρχή προοριζόταν για το χωράφι, αλλά τώρα μου μπήκε η ιδέα να μείνει σε γλάστρα. Μάλλον θα το φέρω σε κάποια συνάντηση κι αυτό (αν ποτέ γίνει ξανά σε προσιτό για μένα μέρος), να μου το περιποιηθείτε εσείς. Έχεις καμιά ιδέα για το πώς θα μπορούσε να γίνει μήπως, αν το κρατήσω στη γλάστρα; Σκεφτόμουν μάλιστα να μείνει μεν στη γλάστρα, αλλά να το τοποθετήσω απλά παρ'όλα αυτά στο χωράφι σε έναν βραχόκηπο. και όχι σε χτιστή γλάστρα...

Τι ακριβώς θέλεις να πετύχεις πέρα από το λυγισμα του κορμού ;

Μενέλαος έγραψε:Γεια σας και πάλι! Έχω εδώ και κανένα χρόνο αγοράσει δύο πουρνάρια που τα προορίζω να μπουν σε χτιστές γλάστρες στο χωράφι μου του χρόνου. Είναι ακόμη βέβαια στα γλαστράκια τους, και όταν τα είχα πάρει -8 ευρώ το ένα αν θυμάμαι καλά- είχαν ύψος γύρω στο 1,20 μέτρο. Έλα όμως που είχαν "ενταχθεί" και αυτά από την άνοιξη σε σύστημα στάγδην ποτίσματος, και, μια και σας έχω περιγράψει τα θεαματικά αποτελέσματα αυτού του τρόπου ποτίσματος στα δέντρα μου, θεώρησαν σωστό κι αυτά να έχουν το θράσος όλο το καλοκαίρι να αμολήσουν κάτι θεόρατα μακρυνάρια προς τα πάνω και να φτάσουν τα δυόμισι μέτρα ύψος! Απαράδεκτο... Εύκολα καταλαβαίνετε ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές! Έτσι σήμερα, μια και κάθομαι σπίτι μου, θες η φαγούρα στα χέρια, θες το ότι είναι η κατάλληλη εποχή για "συρμάτωμα" (με τον τρόπο βέβαια που εγώ αντιλαμβάνομαι αυτόν τον όρο...), σκέφτηκα να τιμωρήσω το ένα από τα δύο (το άλλο ίσως και να τη γλιτώσει, μια και έχει ωραία διακλάδωση χαμηλά έτσι όρθιο που είναι, άρα πιθανόν να πάει απλά για "τσεκούρι¨τον Φεβρουάριο, το σκέφτομαι όμως ακόμη) και να το κάνω παράδειγμα για τα υπόλοιπα δεντράκια μου στη βεράντα, να το βλέπουν και να μην τους μπαίνουν αντίστοιχες ιδέες. Με περισσότερη αποφασιστικότητα είναι αλήθεια από όσο μπορεί να έχει κάποιος όταν περιμένει να ακούσει το μοιραίο "κρατς", έπιασα και λύγισα αδίστακτα τον κορμό του από χαμηλά όσο δεν πάει. Παραδόξως το μοιραίο κρατς δεν ήρθε -για τέτοια ελαστικότητα μιλάμε, και δεν του φαινόταν, έδειχνε τόσο άκαμπτο...-, πιθανόν επειδή "δούλεψα" για αρκετή ώρα το λύγισμα με τα χέρια, κι έτσι, το βλέπετε τώρα στο πρέπον ύψος των 50 εκατοστών, δεμένο σαν τον Ρωχάμη στα κάγκελα με σπάγκους για να βαστάν

[ Εικόνα ]ε το "συρμάτωμα" παντού, και την δύστυχη κορυφή του να σέρνεται όπως με δυσκολία διακρίνεται, έξω από την φωτογραφία... Φωτογραφία που δυστυχώς είναι κάκιστη λόγω κόντρα ήλιου, και φυσικά για μετακίνηση του δέντρου με τόσους σπάγκους ούτε λόγος. Πάντως, μου μπήκαν ιδέες, ύστερα από την υποδειγματική συμπεριφορά του δύστυχου δέντρου, να το κρατήσω σε γλάστρα για πάντα... Περιμένω τη γνώμη σας!

Το μέλλον είναι κοντά και θα δείξει εύκολα την πόδια του σε μερικά χρόνια.

Γεια σας και πάλι! Έχω εδώ και κανένα χρόνο αγοράσει δύο πουρνάρια που τα προορίζω να μπουν σε χτιστές γλάστρες στο χωράφι μου του χρόνου. Είναι ακόμη βέβαια στα γλαστράκια τους, και όταν τα είχα πάρει -8 ευρώ το ένα αν θυμάμαι καλά- είχαν ύψος γύρω στο 1,20 μέτρο. Έλα όμως που είχαν "ενταχθεί" και αυτά από την άνοιξη σε σύστημα στάγδην ποτίσματος, και, μια και σας έχω περιγράψει τα θεαματικά αποτελέσματα αυτού του τρόπου ποτίσματος στα δέντρα μου, θεώρησαν σωστό κι αυτά να έχουν το θράσος όλο το καλοκαίρι να αμολήσουν κάτι θεόρατα μακρυνάρια προς τα πάνω και να φτάσουν τα δυόμισι μέτρα ύψος! Απαράδεκτο... Εύκολα καταλαβαίνετε ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές! Έτσι σήμερα, μια και κάθομαι σπίτι μου, θες η φαγούρα στα χέρια, θες το ότι είναι η κατάλληλη εποχή για "συρμάτωμα" (με τον τρόπο βέβαια που εγώ αντιλαμβάνομαι αυτόν τον όρο...), σκέφτηκα να τιμωρήσω το ένα από τα δύο (το άλλο ίσως και να τη γλιτώσει, μια και έχει ωραία διακλάδωση χαμηλά έτσι όρθιο που είναι, άρα πιθανόν να πάει απλά για "τσεκούρι¨τον Φεβρουάριο, το σκέφτομαι όμως ακόμη) και να το κάνω παράδειγμα για τα υπόλοιπα δεντράκια μου στη βεράντα, να το βλέπουν και να μην τους μπαίνουν αντίστοιχες ιδέες. Με περισσότερη αποφασιστικότητα είναι αλήθεια από όσο μπορεί να έχει κάποιος όταν περιμένει να ακούσει το μοιραίο "κρατς", έπιασα και λύγισα αδίστακτα τον κορμό του από χαμηλά όσο δεν πάει. Παραδόξως το μοιραίο κρατς δεν ήρθε -για τέτοια ελαστικότητα μιλάμε, και δεν του φαινόταν, έδειχνε τόσο άκαμπτο...-, πιθανόν επειδή "δούλεψα" για αρκετή ώρα το λύγισμα με τα χέρια, κι έτσι, το βλέπετε τώρα στο πρέπον ύψος των 50 εκατοστών, δεμένο σαν τον Ρωχάμη στα κάγκελα με σπάγκους για να βαστάνε το "συρμάτωμα" παντού, και την δύστυχη κορυφή του να σέρνεται όπως με δυσκολία διακρίνεται, έξω από την φωτογραφία... Φωτογραφία που δυστυχώς είναι κάκιστη λόγω κόντρα ήλιου, και φυσικά για μετακίνηση του δέντρου με τόσους σπάγκους ούτε λόγος. Πάντως, μου μπήκαν ιδέες, ύστερα από την υποδειγματική συμπεριφορά του δύστυχου δέντρου, να το κρατήσω σε γλάστρα για πάντα... Περιμένω τη γνώμη σας!