Καλησπέρα σε όλους!
Πέρσι την άνοιξη αγόρασα αυτή την πικέα για να την μετατρέψω σε μπονζάι.
Ήταν η πρώτη μου προσπάθεια, μαζί με μία καρμόνα και ένα δεντρολίβανο που αγοράστηκαν την ίδια ημέρα. Όλα μαζί, πικέα, καρμόνα και δεντρολίβανο, μεταφυτεύθηκαν και κλαδεύτηκαν την ίδια την ημέρα της αγοράς, με το που τα πήγα σπίτι. Ήταν τόση η βιασύνη και η χαρά μου που δεν τα άφησα ούτε μια ώρα να εγκλιματιστούν. Η πικέα και η καρμόνα επιβίωσαν και είναι μέχρι σήμερα μαζί μου, το δεντρολίβανο δυστυχώς ξεράθηκε σταδιακά μέσα σε διάστημα δυο - τριών μηνών.
Η πικέα μου ίσως να μην είναι κάτι ιδιαίτερο σαν μπονζάι, όμως εμένα μου αρέσει πολύ. Δεν θέλησα ποτέ να την δώσω ένα διαφορετικό σχήμα από τον φυσικό της, γιατί μου αρέσει όπως είναι. Έτσι, το μόνο που έκανα από την μεταφύτευσή της πέρσι την άνοιξη μέχρι και σήμερα, είναι ελάχιστα μικρά κλαδέματα συντήρησης, για να κρατάω συμμετρικό το σχέδιό της. Ουσιαστικά τριμάρω όποιο κλαδάκι μεγαλώνει εκτός σχεδίου και αυτό είναι όλο... Αυτή η διαδικασία έχει γίνει μόνο δυο φορές, μία με την μεταφύτευση και μία φέτος στο τέλος του χειμώνα, καθώς δεν είναι δέντρο που αναπτύσσεται γρήγορα.
Κατά την μεταφύτευση, οπότε και δεν γνώριζα παρά ελάχιστα πράγματα, έκοψα με πριόνι (!) κατευθείαν τα 3/4 του χώματος, χωρίς να μπω στον κόπο να ξεμπερδέψω ρίζες, να ξεπλένω κλπ, απλά έκοψα μα τη μία όσο χρειαζόταν για να μπει στο ποτ και αυτό ήταν όλο, σε στυλ χασάπη... Όσο χώμα έμεινε γύρω από τις ρίζες που απέμειναν το κράτησα και προσέθεσα όσο χρειαζόταν για να γεμίσει το ποτ. Τουλάχιστον είχα διαβάσει ότι στα κωνοφόρα δεν αφαιρούμε όλο το χώμα. Σαν υπόστρωμα χρησιμοποίησα κοινό φυτόχωμα και τίποτε άλλο, στο οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα. Στο ποτ έβαλα και λίγο θυμάρι σαν χορταράκι, το οποίο όμως δεν επιβίωσε. Το γρασίδι που βλέπετε σήμερα στο ποτ φύτρωσε φυσικά και το κουρεύω τακτικά.
Η πικέα μου επιβίωσε το περσινό δύσκολο καλοκαίρι παρά την απειρία μου και πάμε για το δεύτερο!!
Ακολουθούν φωτό:
