Re: Το δίλημμα...
Δημοσιεύτηκε: 14 Νοέμ 2020, 14:46
Αγαπητέ Sinaf,
εάν μου επιτρέπεις, με σεβασμό στην λεπτομερή και αξιοθαύμαστη δουλειά που έχεις κάνει και έχεις φέρει το δέντρο μέχρι εδώ, θα ήθελα να σου δώσω την δική μου ανατροφοδότηση με σκοπό να σε βοηθήσω να δεις κάποια σημεία που (ενδεχομένως) να μην έχεις παρατηρήσει, ή να τα έχεις αφήσει για αργότερα. Πάντα με καλή προαίρεση και την διάθεση να ανταλλάξουμε απόψεις για το πως μπορούν τα δέντρα μας να γίνουν ακόμα καλύτερα. Άρα προσωπικές απόψεις που δεν διεκδικούν σε καμία περίπτωση το αλάθητο.
Έχοντας δουλέψει με πυξάρι, γνωρίζω την αδυναμία του φυτού για backbudding (έκφυση νέων κλαδιών από παλιό κορμό επί το ελληνικότερον) οπότε κατά την γνώμη μου ένα από τα βασικά προβλήματα με το υλικό των φυτωρίων είναι ότι την απόσταση του κοντινότερου φύλλου ενός κλαδιού ως προς τον κορμό, την παντρέυεσαι! Δεν μπορείς να κάνεις σχεδόν τίποτα γι' αυτό. Δεν μπορείς να κλαδέψεις αυστηρά σε σημείο που δεν υπάρχει φύλλο και να πιστέψεις ότι θα βγάλει κάτι νέο εκεί. Στο bonsai μας εν τω μεταξύ, η μικρή απόσταση του φυλλώματος από τον κορμό είναι ένα στοιχείο σημαντικό. Άρα το μόνο που μένει είναι η κάμψη των κλαδιών έτσι ώστε να "φαίνονται" όσο γίνεται πιο κοντά στον κορμό. Απ' την άλλη, η προσωπική μου εμπειρία στα πυξάρια λέει ότι υπάρχει μία κάποια ανοχή στο λύγισμα, αλλά δεν είναι πια και τόσο μεγάλη. Δεν είναι δα και γιουνίπεροι! Δηλαδή πριν το καταλάβει κανείς μπορεί να ακούσει εκείνο το τρομακτικό "κρακ"!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1η
Στο συγκεκριμένο δέντρο, ο βασικός κορμός, (πριν την πρώτη διακλάδωση) είναι αρκετά κοντός, μόλις λίγα εκατοστά. Οι δεύτεροι κορμοί είναι αρκετά πιο λεπτοί, με χαμηλές επόμενες διακλαδώσεις, με αποτέλεσμα να μην ευνοείται η λογική του twin trunk.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2η
Υπάρχουν δύο φωτογραφίες "τελικές", εκ των οποίων μου αρέσει για μπροστινή αυτή που κρύβει κάπως την παλιότερη τομή απ' όπου προεξέχει ένα τμήμα ξερού κλαδιού. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα το αφαιρέσεις, σωστά? Ωστόσο, και στις δύο υπάρχει μία σχετική παραλληλότητα των δύο κλαδιών που έχουν φορά αριστερά διαγώνια προς τα πάνω.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 3η
Επιπλέον, μεσολαβεί πολύ ξύλο μέχρι να φτάσει το μάτι στο φύλλωμα και πολλές διακλαδώσεις (μέχρι και 5η ή 6η...) Και εάν τα μεσοδιαστήματα ακολουθούσαν τον κανόνα να είναι κάθε επόμενο στο μισό μήκος του προηγούμενου, θα υπήρχε ένα φανταστικό αποτέλεσμα με ένα κοντό δέντρο και λογικά θα είχε πολύ πυκνό φύλλωμα. Όμως στο συγκεκριμένο δέντρο δεν ακολουθείται αυτός ο κανόνας και επηρεάζεται το οπτικό αποτέλεσμα το οποίο δεν οδηγεί τελικά στην αναλογικότητα που θα ήταν επιθυμητή για να παραπέμπει σε δέντρο!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4η
Τα κλαδιά είναι σχεδόν σε ευθεία γραμμή από το σημείο που φύονται στον κορμό μέχρι το φύλλωμα. Δηλαδή, ακολουθώντας τα πρώτα εκατοστά του κορμού, εάν τραβήξεις μία νοητή ευθεία φτάνεις στο φύλλωμα. Δεν υπάρχει η κίνηση που θα ήθελε κανείς για να υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και της δραματικότητας.
Με την επιφύλαξη ότι οι παρατηρήσεις προκύπτουν από δισδιάστατες φωτογραφίες (και άρα μπορεί η πραγματικότητα να είναι αρκετά διαφορετική όταν έχεις ζωντανό 3διάστατο μπροστά σου το δέντρο), νομίζω πως η εικόνα του δέντρου σου θα μπορούσε ίσως να βελτιωθεί με προσεκτικό λύγισμα κλαδιών, που θα έχουν ως στόχο τις εξής δύο παραμέτρους:
α/ Να φέρουν το φύλλωμα όσο πιο κοντά γίνεται στον κορμό
β/ Να δώσουν κίνηση στα κλαδιά,
γ/ Να οριοθετήσουν τα σημεία στο χώρο όπου θα αναπτυχθούν μελλοντικά τα pad του φυλλώματος.
Αυτό νομίζω θα επιχειρούσα εγώ την ερχόμενη άνοιξη, μετά από πολύ προσεκτικό σχεδιασμό της επόμενης μέρας που θα ήθελα για το δέντρο. Για να ελέγξω τις ανοχές του κάθε κλαδιού, θα έπιανα την άκρη με σχοινάκι και θα τραβούσα προς την επιθυμητή γωνία κλίσης. Μετά είτε με σύρμα είτε με σχοινάκι θα το στερέωνα με την τεχνική του guide wire, δηλαδή στερεώνοντας σε κάποια σταθερό σημείο. Όπως π.χ. στο νεκρό ξερό κλαδί από την παλιά τομή στην πρώτη διακλάδωση, όπου μπορείς ακόμα και βίδα να βάλεις. Το ξύλο από το πυξάρι είναι ιδιαίτερα σκληρό.
Συνδυαστικά, θα καταργούσα κάποια παλιά μακριά κλαδιά προς χάριν κάποιων νεαρότερων-μικρότερων που ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμη σε καλά σημεία ή που ίσως (αν και απίθανο) φυτρώσουν στο μέλλον. Από δω κι έπειτα, κάθε άνοιξη (ίσως κια δεύτερη φορά μέσα στο καλοκαίρι εάν έχει τρελή όρεξη το φυτό) θα κλάδευα συνεχώς επιστρέφοντας στο πρώτο ζευγάρι φύλλων, έτσι ώστε να δώσω πλάτος και όγκο στα ήδη υπάρχοντα pad. Όλα αυτά με δεδομένο ότι το φυτό έχει πολύ υγιές ριζικό σύστημα και δεν πρόκειται να του γίνει μεταφύτευση σύντομα.
Όπως και να 'χει, συγχαρητήρια για την μέχρι σήμερα δουλειά που του έχεις αφιερώσει και για το αποτέλεσμα. Καλή συνέχεια.
{{Ανεβάζω μΙα φωτογραφία που την έκανα να μοιάζει με σκίτσο. Εγώ την τύπωσα μετά σε ασπρόμαυρο και είχα ένα πρώτης τάξεως ταμπλά για να παίξω με τις γραμμές και να κάνω πιθανές διαμορφώσεις με μολύβι. Ότι μου άρεσε το κρατούσα ότι δεν μου άρεσε το έσβηνα. Επίσης, μπορεί κανείς να ιχνογραφήσει έχοντας από κάτω το τυπωμένο και ένα κενό από πάνω... Ιδέες ρίχνω γενικώς...}}
εάν μου επιτρέπεις, με σεβασμό στην λεπτομερή και αξιοθαύμαστη δουλειά που έχεις κάνει και έχεις φέρει το δέντρο μέχρι εδώ, θα ήθελα να σου δώσω την δική μου ανατροφοδότηση με σκοπό να σε βοηθήσω να δεις κάποια σημεία που (ενδεχομένως) να μην έχεις παρατηρήσει, ή να τα έχεις αφήσει για αργότερα. Πάντα με καλή προαίρεση και την διάθεση να ανταλλάξουμε απόψεις για το πως μπορούν τα δέντρα μας να γίνουν ακόμα καλύτερα. Άρα προσωπικές απόψεις που δεν διεκδικούν σε καμία περίπτωση το αλάθητο.
Έχοντας δουλέψει με πυξάρι, γνωρίζω την αδυναμία του φυτού για backbudding (έκφυση νέων κλαδιών από παλιό κορμό επί το ελληνικότερον) οπότε κατά την γνώμη μου ένα από τα βασικά προβλήματα με το υλικό των φυτωρίων είναι ότι την απόσταση του κοντινότερου φύλλου ενός κλαδιού ως προς τον κορμό, την παντρέυεσαι! Δεν μπορείς να κάνεις σχεδόν τίποτα γι' αυτό. Δεν μπορείς να κλαδέψεις αυστηρά σε σημείο που δεν υπάρχει φύλλο και να πιστέψεις ότι θα βγάλει κάτι νέο εκεί. Στο bonsai μας εν τω μεταξύ, η μικρή απόσταση του φυλλώματος από τον κορμό είναι ένα στοιχείο σημαντικό. Άρα το μόνο που μένει είναι η κάμψη των κλαδιών έτσι ώστε να "φαίνονται" όσο γίνεται πιο κοντά στον κορμό. Απ' την άλλη, η προσωπική μου εμπειρία στα πυξάρια λέει ότι υπάρχει μία κάποια ανοχή στο λύγισμα, αλλά δεν είναι πια και τόσο μεγάλη. Δεν είναι δα και γιουνίπεροι! Δηλαδή πριν το καταλάβει κανείς μπορεί να ακούσει εκείνο το τρομακτικό "κρακ"!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1η
Στο συγκεκριμένο δέντρο, ο βασικός κορμός, (πριν την πρώτη διακλάδωση) είναι αρκετά κοντός, μόλις λίγα εκατοστά. Οι δεύτεροι κορμοί είναι αρκετά πιο λεπτοί, με χαμηλές επόμενες διακλαδώσεις, με αποτέλεσμα να μην ευνοείται η λογική του twin trunk.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2η
Υπάρχουν δύο φωτογραφίες "τελικές", εκ των οποίων μου αρέσει για μπροστινή αυτή που κρύβει κάπως την παλιότερη τομή απ' όπου προεξέχει ένα τμήμα ξερού κλαδιού. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα το αφαιρέσεις, σωστά? Ωστόσο, και στις δύο υπάρχει μία σχετική παραλληλότητα των δύο κλαδιών που έχουν φορά αριστερά διαγώνια προς τα πάνω.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 3η
Επιπλέον, μεσολαβεί πολύ ξύλο μέχρι να φτάσει το μάτι στο φύλλωμα και πολλές διακλαδώσεις (μέχρι και 5η ή 6η...) Και εάν τα μεσοδιαστήματα ακολουθούσαν τον κανόνα να είναι κάθε επόμενο στο μισό μήκος του προηγούμενου, θα υπήρχε ένα φανταστικό αποτέλεσμα με ένα κοντό δέντρο και λογικά θα είχε πολύ πυκνό φύλλωμα. Όμως στο συγκεκριμένο δέντρο δεν ακολουθείται αυτός ο κανόνας και επηρεάζεται το οπτικό αποτέλεσμα το οποίο δεν οδηγεί τελικά στην αναλογικότητα που θα ήταν επιθυμητή για να παραπέμπει σε δέντρο!
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4η
Τα κλαδιά είναι σχεδόν σε ευθεία γραμμή από το σημείο που φύονται στον κορμό μέχρι το φύλλωμα. Δηλαδή, ακολουθώντας τα πρώτα εκατοστά του κορμού, εάν τραβήξεις μία νοητή ευθεία φτάνεις στο φύλλωμα. Δεν υπάρχει η κίνηση που θα ήθελε κανείς για να υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και της δραματικότητας.
Με την επιφύλαξη ότι οι παρατηρήσεις προκύπτουν από δισδιάστατες φωτογραφίες (και άρα μπορεί η πραγματικότητα να είναι αρκετά διαφορετική όταν έχεις ζωντανό 3διάστατο μπροστά σου το δέντρο), νομίζω πως η εικόνα του δέντρου σου θα μπορούσε ίσως να βελτιωθεί με προσεκτικό λύγισμα κλαδιών, που θα έχουν ως στόχο τις εξής δύο παραμέτρους:
α/ Να φέρουν το φύλλωμα όσο πιο κοντά γίνεται στον κορμό
β/ Να δώσουν κίνηση στα κλαδιά,
γ/ Να οριοθετήσουν τα σημεία στο χώρο όπου θα αναπτυχθούν μελλοντικά τα pad του φυλλώματος.
Αυτό νομίζω θα επιχειρούσα εγώ την ερχόμενη άνοιξη, μετά από πολύ προσεκτικό σχεδιασμό της επόμενης μέρας που θα ήθελα για το δέντρο. Για να ελέγξω τις ανοχές του κάθε κλαδιού, θα έπιανα την άκρη με σχοινάκι και θα τραβούσα προς την επιθυμητή γωνία κλίσης. Μετά είτε με σύρμα είτε με σχοινάκι θα το στερέωνα με την τεχνική του guide wire, δηλαδή στερεώνοντας σε κάποια σταθερό σημείο. Όπως π.χ. στο νεκρό ξερό κλαδί από την παλιά τομή στην πρώτη διακλάδωση, όπου μπορείς ακόμα και βίδα να βάλεις. Το ξύλο από το πυξάρι είναι ιδιαίτερα σκληρό.
Συνδυαστικά, θα καταργούσα κάποια παλιά μακριά κλαδιά προς χάριν κάποιων νεαρότερων-μικρότερων που ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμη σε καλά σημεία ή που ίσως (αν και απίθανο) φυτρώσουν στο μέλλον. Από δω κι έπειτα, κάθε άνοιξη (ίσως κια δεύτερη φορά μέσα στο καλοκαίρι εάν έχει τρελή όρεξη το φυτό) θα κλάδευα συνεχώς επιστρέφοντας στο πρώτο ζευγάρι φύλλων, έτσι ώστε να δώσω πλάτος και όγκο στα ήδη υπάρχοντα pad. Όλα αυτά με δεδομένο ότι το φυτό έχει πολύ υγιές ριζικό σύστημα και δεν πρόκειται να του γίνει μεταφύτευση σύντομα.
Όπως και να 'χει, συγχαρητήρια για την μέχρι σήμερα δουλειά που του έχεις αφιερώσει και για το αποτέλεσμα. Καλή συνέχεια.
{{Ανεβάζω μΙα φωτογραφία που την έκανα να μοιάζει με σκίτσο. Εγώ την τύπωσα μετά σε ασπρόμαυρο και είχα ένα πρώτης τάξεως ταμπλά για να παίξω με τις γραμμές και να κάνω πιθανές διαμορφώσεις με μολύβι. Ότι μου άρεσε το κρατούσα ότι δεν μου άρεσε το έσβηνα. Επίσης, μπορεί κανείς να ιχνογραφήσει έχοντας από κάτω το τυπωμένο και ένα κενό από πάνω... Ιδέες ρίχνω γενικώς...}}