Acer palmatum Orange Dream

[marios]

Τελευταία λέω κΙ εγώ.

[Giorgos G.]

νομίζω πως η κλίση της τελευταίας φωτό είναι αυτή που του ταιριάζει

[thanos75]

Περιμένοντας το επόμενο κλάδεμα, μπας και μοιάσει με δεντράκι.

IMG_20230107_170448.jpg

 

IMG_20230107_170500.jpg

Όπως είχε προτείνει και ο sim πρέπει να το πάω κάπως έτσι:

IMG_20230108_204717.jpg

 Στον υπολογιστή είναι λίγο πιο εύκολο.

[deus x machina]

πολυ ωραιο Θανο. Μπραβο σου. Καλη συνεχεια

[Hfestion]

Υπέροχο!

[Nikoskolo]

Μπράβο Θάνο παρά πολύ καλή δουλειά

[Sim62]

Ωραίος θάμνος όμως. Σε λίγο θα του κάνεις το κλαδεματάκι του και θα συνέλθει.
Το ξέρεις το ανέκδοτο που λέει "αυτά δεν είναι να τα αφήνεις να μεγαλώνουν γιατί μετά ..."

[thanos75]

Ότι και να κάνω θάμνος γίνεται!

IMG_20220419_152327.jpg

 

IMG_20220419_152413.jpg

 

IMG_20220419_152419.jpg

 

IMG_20220419_152429.jpg

 

IMG_20220419_152436.jpg

 
 
 

[G1908]

Πανέμορφο!!!!!

[nikolaosparast]

η εξέλιξη...2016_2020.jpg
 
και οι κοντινές:2.jpg
 1.jpg
 

 

Φοβερή εξέλιξη Θάνο. Χίλια μπράβο!

[Hfestion]

Θεούλης!!! Σε ευχαριστώ πολύ

[thanos75]

η εξέλιξη...

2016_2020.jpg

 
και οι κοντινές:

2.jpg

 

1.jpg

 

[Hfestion]

Θάνο μπορείς μια κοντινή φωτογραφία στα φύλλα, γιατί σκέφτομαι να αγοράσω μια

[thanos75]

Φοβερό. Πόσο χρονών είναι? Είσαι Αθήνα? Τα καλοκαίρια αντέχει?

 

μπορείς να δεις την εξέλιξη στην αρχή του post (στην παραπομπή σε προηγούμενο θέμα). το πήρα σπορόφυτο για 2€ το 2016.
το καλοκαίρι ζορίζεται αρκετά αλλά τα βγάζει πέρα. Παρόλα αυτά έχει ενδιαφέρον και το χειμώνα χωρίς φύλλα, αλλά κυρίως αυτή την εποχή με την νέα βλάστηση.

[user5432]

Φοβερό. Πόσο χρονών είναι? Είσαι Αθήνα? Τα καλοκαίρια αντέχει?

[Hfestion]

Ανάβεις φωτιές

[Sim62]

Υπέροχα ανοιξιάτικα χρώματα έχει το Orange Dream. Για αυτό και είναι από τα αγαπημένα μου σφενδάμια.
Είναι σίγουρα σε πολύ καλό δρόμο και με το κλάδεμα - συρμάτωμα που του έκανες ξέφυγε από την εικόνα θάμνου και πλέον μοιάζει με δεντράκι. Και μάλιστα πολύ όμορφο. Εγώ θα πρότεινα για φέτος μέχρι τα μέσα ή τέλος Μάη να το αφήσεις απείραχτο και μετά να κάνεις ένα κλάδεμα για να αυξηθεί η διακλάδωση.

[thanos75]

προσπάθησα με το κλάδεμα και την μεταφύτευση (διόρθωση κλίσης) να το φέρω προς την εύστοχη πρόταση του Sim ώστε να δείχνει πιο πολύ σε δεντράκι παρά σε θάμνο.
Νομίζω είναι σε καλό δρόμο, απλώς πετάει ανεξέλεγκτα και έχει ήδη χαλάσει το σχήμα που του έδωσα με το κλάδεμα. Παρόλα αυτά θα το αφήσω ακόμη λίγο καιρό σε ελεύθερη ανάπτυξη να αναρρώσει πλήρως από την μεταφύτευση (έκοψα αρκετή ρίζα) και θα προσπαθήσω στην συνέχεια να φτιάξω το σχήμα του καλύτερα.

εικόνα.jpg

 
αυτό που επείγει είναι να κόψω τα σύρματα αλλά δεν έχω προλάβει με τις μεταφυτεύσεις της περιόδου.

[Nikoskolo]

Θανο Ωραία δουλειά έχεις πετύχει .αρκετά σημαντική διακλάδωση χαμηλά .αχ αυτό το συρμάτωμα με φοβίζει και μένα να δω ποτέ θα το τολμήσω . Ίσως θα έπρεπε να αφήσεις λίγο ύψος ακόμη !!!!

[Νικολας72]

Όμορφη εξέλιξη μέχρι στιγμής Θάνο. Με αφορμή την εξομολόγηση της απροθυμίας δραστικών επεμβάσεων εκ μέρους σου, αλλά και τις όμορφες απόψεις που διατυπώθηκαν από τους προγράψαντες, επέτρεψέ μου να εναποθέσω κι εγώ την ταπεινή μου γνώμη.

Αρχικά, δεν είσαι ο μόνος που νιώθει έτσι! Οι περισσότεροι νέοι χομπίστες το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Κάποιοι,  προβληματιστήκαμε έντονα μήπως θυσιάσουμε άδικα την μέχρι σήμερα πρόοδο του δέντρου, την οποία παρατηρήσαμε με μεγάλη χαρά όλο το προηγούμενο διάστημα. Βλέπαμε εκείνο το νέο κλαδάκι να αναπτύσσεται κόμπο-κόμπο! Και χαιρόμασταν, φυσικά... Τώρα να θυσιάσουμε αυτή την χαρά, να την απαρνηθούμε?

Έπειτα, μας προβλημάτισε (λόγω έλλειψης εμπειρίας) η σκέψη μήπως είναι λάθος κίνηση μία τόσο μεγάλη αλλαγή? Μήπως το μετανιώσουμε? Πώς θα ανταποκριθεί άραγε το δέντρο? Μήπως το πληγώσουμε? Είναι κι αυτή η συναισθηματική πλευρά μας που μας κάνει να δενόμαστε τόσο πολύ με τα δέντρα μας... Στο κάτω κάτω, περνάμε τόσο χρόνο μαζί τους και τα φροντίζουμε εδώ και χρόνια από όταν ήταν πολύ μικράκια. Κάποιοι από μας τα αισθάνονται σαν παιδιά τους!

Αυτή ακριβώς η παρομοίωση ήταν που μου θύμισε ένα κομμάτι σοφίας, που αν και το διάβασα σε σχέση με την ανατροφή παιδιών, έχει πεδίο εφαρμογής και στον τρόπο που μεταχειριζόμαστε τα bonsai μας..: - "με το να λες συνέχεια "ναι" γίνεσαι αρεστός κι αγαπητός, αλλά μόνο λέγοντας "όχι" διαμορφώνεις χαρακτήρες"! Το ρητό αφορά την αναγκαιότητα να θέτεις όρια στα παιδιά, κάτι που τελικά το έχουν ανάγκη τα ίδια, για να νιώθουν ασφάλεια. Όμως, το ίδιο ισχύει και με τα φυτά μας. Αφήνοντάς τα ελεύθερα να κάνουν το δικό τους, μάλλον τα κακομαθαίνουμε και ουσιαστικά τους στερούμε την δυνατότητα να αποκτήσουν χαρακτήρα. Με τον περιορισμό τους στο πλαίσιο ανάπτυξης που έχουμε προσχεδιάσει, τα εκπαιδεύουμε. Αλλά μιλώντας ακόμα και για εκπαίδευση, δεν αρκεί να λες ή να θες κάτι. Τμήμα (ετυμολογικά) του εκπαιδεύω, είναι το παιδεύω! Ακόμα και τώρα (τόσα χρόνια μετά τις σχολικές αίθουσες) θυμάμαι ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι που είχα ποτέ, ήταν αυτοί που πρόβαλαν απαιτήσεις από εμένα, που δεν έμειναν χαλαροί αλλά με προκάλεσαν να κάνω το έξτρα βήμα. Το ίδιο ισχύει και με τα δέντρα μας. Εάν είμαστε χαλαροί εκπαιδευτές, θα πάρουμε ένα χαλαρό αποτέλεσμα. Εάν απαιτήσουμε, εάν στρεσσάρουμε, εάν δώσουμε ξανά και ξανά λίγη ακόμα κλίση σε εκείνο το κλαδάκι στην πρώτη ή δεύτερη ή τρίτη διακλάδωση, τότε και μόνο (...ίσως) αγγίξουμε έστω στιγμιαία το μέγιστο δυνατό που μπορεί να αποδώσει αισθητικά το δέντρο μας. Κι αυτό δεν έχει τέλος!  

Και βέβαια, αυτή η αέναη διαδικασία που κυλάει στον χρόνο έχει αμφίδρομη διάδραση, αφού εμείς εκπαιδεύουμε τα δέντρα μας αλλά παράλληλα εκπαιδευόμαστε κι οι ίδιοι από αυτά. Και κάθε χρόνο, θα έχουμε πάρει πολλές νέες εικόνες κι εμπειρίες από το κοινό μας ταξίδι. Ακόμα κι αν δεν φτάσουμε ποτέ στον προορισμό που είχαμε ονειρευτεί με ένα δέντρο, εάν ξέρουμε να απολαμβάνουμε το ταξίδι σίγουρα θα είμαστε κερδισμένοι πολλαπλά, σε γνώσεις, συναισθήματα κι εμπειρίες. Ιδανικά, πρέπει και τα δέντρα μας και εμείς να είμαστε διαρκώς η βελτιωμένη (περσινή) εκδοχή μας. Κι αυτό ονομάζεται εξέλιξη. Γι' αυτό είναι τόσο σπουδαία αυτή η τέχνη, αν την αφήσεις να επιδράσει επάνω σου. Σε βοηθάει να κατανοείς καλύτερα τον κόσμο γύρω σου και να αποδεχτείς τον πιο θεμελιώδη νόμο της εξέλιξης που είναι η αλλαγή.

Αυτά τα λίγα φιλοσοφικά μου προκάλεσε τούτη η συζήτηση, και είπα να τα μοιραστώ μαζί σας. Εάν το παρατράβηξα, συγχωρήστε με... στο κάτω-κάτω δικαιούμαι να απολαμβάνω μέρος των συνεπειών αυτής της καραντίνας..!