Το ταλέντο του κ. JZ είναι γνωστό σε όλους τους χομπίστες αυτού του διαδικτυακού χώρου. Τα εμπνευσμένα του virtual θα μπορούσαν να έχουν γίνει viral... Με αντικομφορμισμό και φαντασία, πηγαίο χιούμορ και οξύνοια, σίγουρα έχει "βάλει στα μεράκια" πολλούς από εμάς με τις κατά καιρούς προτάσεις διαμόρφωσης.
Όσοι όμως έτυχε να γνωρίσουμε από κοντά τον Γιάννη, όλοι έχουν ένα καλό λόγο να πουν για την ταπεινοφροσύνη του ως άνθρωπο και την γενναιοδωρία του. Αποδέκτης αυτής της γενναιοδωρίας υπήρξε και ο γράφων, όταν την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε είχε φυλάξει δύο υπέροχα δέντρα, δύο μελικοκιές, που με αποστομωτική απλοχεριά είχε αποφασίσει να μου δωρίσει. Τα δεντράκια είχαν προχωρημένες επεμβάσεις, τόσο ως προς το στυλ διαμόρφωσης όσο και ως προς την διακλάδωση, πράγμα που φανερώνει ότι ο Γιάννης τις φρόντιζε ήδη για αρκετά χρόνια. Αντί ενός λεκτικού "ευχαριστώ", αποφάσισα να γράφω που και που δύο γραμμές, κυρίως για να πω δημόσια & έμπρακτα στον Γιάννη "
ευχαριστώ", δείχνοντάς του ότι προσπαθώ να κρατάω τα δέντρα που μου χάρισε καταρχήν γερά και δυνατά...
Το πρώτο δεντράκι ήταν τεχνικά διαμορφωμένο να έχει εμφανές ριζικό σύστημα πάνω από πέτρα. Φιλοξενούταν σε ένα πλαστικό μπωλ, γαλάζιο, που το σχήμα του θύμιζε ανάποδη πυραμίδα. Για αρκετό καιρό, (όλο το χειμώνα) δεν το είχα πειράξει, και δεν είχα κανένα σκοπό να το πειράξω μέχρι να σιγουρευτώ οτι έχει προσαρμοστεί πλήρως στο νέο του περιβάλλον. Μόλις είδα να σκάνε νέα φύλλα αρχές της άνοιξης, ηρέμησα και συνέχισα την απλούστερη φροντίδα του ποτίσματος. Κάποια στιγμή, το φύλλωμα είχε αρχίσει να ξεφεύγει κι αποφάσισα να κρατήσω το όγκο στα προηγούμενα επίπεδα. Μικρό κουρεματάκι λοιπόν και συνεχίζουμε... Τότε ήταν που μία από τις γάτες τις γειτονιάς αποφάσισε να δοκιμάσει τα ακροβατικά της, χρησιμοποιώντας ως βατήρα το μικρό γαλάζιο μπωλ. Όταν βρήκα το γλαστράκι αναποδογυρισμένο και το φυτό στο έδαφος, κόντεψε να μου 'ρθει το εγκεφαλικό. Ένιωσα τις φλέβες μου να διογκώνονται και το σφυγμό μου να επιταχύνει επικίνδυνα. Το μπωλάκι σπασμένο, και τα φύλλα του δέντρου είχαν αρχίσει να κατσαρώνουν... μάλλον είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ η επίδειξη της γάτας κι εγώ το είδα το απόγευμα της επομένης, άρα είχε αρχίσει να αφυδατώνεται το δεντράκι!
Σε καταστάσεις κρίσιμες, είναι καλό να κρατά κανείς την ψυχραιμία του. Νομίζω ότι τό 'χω αυτό... Άρχισα την καταμέτρηση των απωλειών: ευτυχώς δεν είχα απώλειες σε κλαδιά (μόνο μία μικρή ακρούλα). Άρχισα να σκέφτομαι εάν έχω διαθέσιμη γλάστρα κι ευτυχώς θυμήθηκα μία που είχα φτιάξει από χαρτοτσιμέντο σε παραπλήσιο σχήμα. Μετέφερα γρήγορα τα πάντα στην σκιά της πυλωτής κι άρχισα το ψέκασμα. Το δεντράκι όπως έπεσε, δεν έφυγε το χώμα από την ρίζα, άρα σχεδόν μετέφερα όλη την ριζόμπαλα σε νέο γλαστράκι, πράγμα που δεν το λες ακριβώς μεταφύτευση. Συμπλήρωσα με οργανικό χώμα πάνω και κάτω από την ρίζα, κι άρχισα τις προσευχές...
Το δεντράκι γρήγορα, ξαναβρήκε την φόρμα του. Άρχισαν να βγαίνουν νέα φύλλα και στην βάση του μίσχου των κατσαρωμένων φύλλων, άρχισαν να πρήζονται τα μάτια. Με όλα αυτά ως δεδομένα, προχώρησα σε μερική αποφύλλωση, δίνοντας την ευκαιρία στο φυτό να κάνει πιο γρήγορα αυτή την εργασία που έτσι κι αλλιώς είχε ξεκινήσει μόνο του. Σκέφτηκα, ότι το στρες του το έφαγε, άρα όσο συντομότερα θα είχε καινούργια φυλλωσιά τόσο καλύτερα για την συνολική υγεία του. Και πράγματι μέχρι τώρα μάλλον δικαιώνεται η σκέψη μου. Έχουν αρχίσει να σκάνε νέα φύλλα από τα παλιά μάτια και τα δικά μου μάτια είναι ολοένα και πιο χαρούμενα. Ελπίζω να το χαρούν και τα δικά σας μάτια...
IMG_20180623_075900.jpg
Σύντομα, ακολουθεί επόμενο post, με την άλλη μελικοκιά (πιο classic rock...)
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.