Προσοχή: οι σκληρές εικόνες που ακολουθούν μπορεί να προκαλέσουν ποικίλα συναισθήματα! η Λίλιαν γυμνή...
Το φυτό ανταποκρίθηκε στις δοκιμασίες που την υπέβαλα με εξαιρετική ευκολία: σαν να τις περίμενε ένα πράγμα! Δεν μου είπε όχι σε ότι κι αν της ζήτησα. Χαμήλωσα κι άλλα κλαδιά, την έδεσα, την ταλαιπώρησα κι αυτή δεν αντιστάθηκε καθόλου! Μέχρι που έδειξε να το ευχαριστιέται! Έγινε καταπράσινη κάποια στιγμή και γέμισε λουλούδια!
Ατυχώς, το φωτογραφικό υλικό αυτής της (καταπράσινης) πλευράς του χαρακτήρα της, διεγράφη εκ παραδρομής. Επιφυλάσσομαι να αποζημιώσω το φιλοθεάμον κοινό με νέο υλικό από την φετινή σεζόν. Στις σημερινές φωτό, όλη η γυμνή αλήθεια για την ανάπτυξη της Λίλιαν. Αργά το χειμώνα (πριν κάνα-δυο μήνες) αποφάσισε να γδυθεί. Κι ενώ πίστευα πως θα κρατήσει το φύλλωμα της όπως το μητρικό φυτό που έχουμε στην αυλή μας, εκείνη αποφάσισε αλλιώς. Μάλλον ήθελε ενδυματολογικά να υιοθετήσει προτάσεις της φετινής κολεξιόν! Αφού όμως έμεινε γυμνή, ήταν σκέτη πρόκληση να την φωτογραφίσω και να της κάνω μερικές ακόμα επεμβάσεις.
Λύθηκαν λοιπόν όλα τα παλαιά δεσμά, τοποθετήθηκε σε κομβικό σημείο ένα χοντρό σύρμα-hub, απ’ όπου δέθηκαν όλα τα νέα σύρματα και συγκρατούν τα κλαδάκια σε προσαρμοσμένες νέες θέσεις. Όλα για να υπηρετήσουν το ίδιο παλαιό σχέδιο της «κλαίουσας ομπρέλας»!
«Λίλια... η βουκαμβίλια»
-
- Shohin
- Δημοσιεύσεις: 122
- Εγγραφή: 11 Οκτ 2017, 22:59
- Has thanked: 39 times
- Been thanked: 13 times
Re: «Λίλια... η βουκαμβίλια»
Ομορφο δέντρο και ωραία παρουσίαση καλή συνέχεια με όμορφη άνθηση
- Rating: 7.14%
-
Topic author - Omono
- Δημοσιεύσεις: 391
- Εγγραφή: 16 Σεπ 2015, 16:49
- Has thanked: 29 times
- Been thanked: 103 times
«Λίλια... η βουκαμβίλια»
Απαντάται σχεδόν σε όλο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της Ελλάδας μας, έχει κοσμίσει από αυλές σπιτιών μέχρι νησιώτικα καλντερίμια, έχει χαρίσει έμπνευση σε φωτογράφους και ζωγράφους, έχει μπει σε καρτ-ποστάλ και σίγουρα στην καρδιά μας. Η δική μου βουκαμβίλια ξεκίνησε την ιστορία της πριν τρία-τέσσερα χρόνια...
Είχαμε λοιπόν μία τεράστια βουκαμβίλια στην πίσω αυλή της πολυκατοικίας μας, φυτεμένη σε παλιό πηλιορείτικο πιθάρι και είχε ξεπεράσει τα 9 μέτρα σε ύψος... Θεωρήσαμε καλή ιδέα την μεταφύτευσή της σε παρακείμενο πέτρινο τοίχο και στο έδαφος, ελαττώνοντας ύψος με πρόθεση την ανάπτυξή της σε πλάτος. Έτσι, επειδή περίσσεψαν αρκετά κλαδάκια από το σχετικό κούρεμα, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου μπήγοντας μερικά στο χώμα: ένα απ’ αυτά έπιασε..!
Τότε ήταν στο πάχος μολυβιού, σήμερα έγινε μαρκαδόρος! Έχει υποστεί πολλούς κύκλους «κλαδεύω & αφήνω», μερικές φορές σε σημείο που προκαλούσε οίκτο! Η φιλοδοξία ήταν να τινάξει νέα κλαδιά χαμηλότερα στον κορμό όμως δεν μου έκανε τη χάρη... Όσο κι αν την προκάλεσα, αυτή συνέχιζε με πείσμα να αναπτύσσει νέο φύλλωμα κοντά στα σημεία τομής στα ήδη διαμορφωμένα κλαδιά. Με προβλημάτιζε πάντα το ολόισιο τμήμα των 25-30 εκατοστών κορμού. Σήμερα αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτό...
Και γιατί σήμερα? Έβγαλε το πρώτο της λουλούδι, κι έτσι όπως την στριφογύριζα στην βάση της καμαρώνοντας, μού ήρθε στο μυαλό η εικόνα ενός ώριμου φυτού με κλαδιά που κρέμονται και λουλούδια... Μμμ, ωραία ιδέα είπα και ξεκίνησα τις δοκιμές:
- «Κάμψεις κλαδιών άρξασθε...», βάλθηκα να λέω κι η «Λίλια η βουκαμβίλια» άρχισε τις επικύψεις (ευτυχώς χωρίς να σφυρίζει σαν την Βουγιουκλάκη)! Πενσάκι ηλεκτρολογικό στο χέρι, (παρεπιπτόντως εξαιρετικό και για κλάδεμα, κοφτερό και δυνατό για πολύ καθαρές τομές), σύρμα ψιλό και καλώδιο ηλεκτρολογικό. Το καλώδιο το έχω ξαναχρησιμοποιήσει και μ’ αρέσει που δεν αφήνει εύκολα σημάδι. Το χρησιμοποίησα σε μία κύρια κάμψη ενός λίγο χοντρού κλαδιού και κυρίως για να δέσω σ’ αυτό όλα τα υπόλοιπα συρματάκια, (αποφεύγοντας πιθανές εκδορές...) Το πλαστικό τμήμα -σαν σωληνάκι- για να προστατέψω τα σημεία επαφής σύρματος & κλαδιών. Το λεπτό συρματάκι, μου δίνει την δυνατότητα αργότερα αν θελήσω να σφίξω πιο κοντά στον κορμό τα κλαδιά.
Νομίζω πως βελτιώθηκε αρκετά η συνολική εικόνα του φυτού (για να μην πω πως τώρα απέκτησε κάποια δομή το φυτό). Σε σχήμα ομπρέλας λοιπόν, ή «κλαίουσα» αν προτιμάτε! Ναι, μας βγήκε λίγο ευσυγκίνητη η «Λίλια η βουκαμβίλια». Προσεχώς (σε επικείμενη μεταφύτευση) και αλλαγή στάσης κορμού... να είμαστε καλά πρώτα απ’ όλα!!!
Όπως πάντα περιμένω σχόλια κι εντυπώσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις...
Προστέθηκε μετά από 18 λεπτά 44 δευτερόλεπτα:
Bonus pack...:
30’’ βιντεάκι με το αποτέλεσμα των επεμβάσεων...
Είχαμε λοιπόν μία τεράστια βουκαμβίλια στην πίσω αυλή της πολυκατοικίας μας, φυτεμένη σε παλιό πηλιορείτικο πιθάρι και είχε ξεπεράσει τα 9 μέτρα σε ύψος... Θεωρήσαμε καλή ιδέα την μεταφύτευσή της σε παρακείμενο πέτρινο τοίχο και στο έδαφος, ελαττώνοντας ύψος με πρόθεση την ανάπτυξή της σε πλάτος. Έτσι, επειδή περίσσεψαν αρκετά κλαδάκια από το σχετικό κούρεμα, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου μπήγοντας μερικά στο χώμα: ένα απ’ αυτά έπιασε..!
Τότε ήταν στο πάχος μολυβιού, σήμερα έγινε μαρκαδόρος! Έχει υποστεί πολλούς κύκλους «κλαδεύω & αφήνω», μερικές φορές σε σημείο που προκαλούσε οίκτο! Η φιλοδοξία ήταν να τινάξει νέα κλαδιά χαμηλότερα στον κορμό όμως δεν μου έκανε τη χάρη... Όσο κι αν την προκάλεσα, αυτή συνέχιζε με πείσμα να αναπτύσσει νέο φύλλωμα κοντά στα σημεία τομής στα ήδη διαμορφωμένα κλαδιά. Με προβλημάτιζε πάντα το ολόισιο τμήμα των 25-30 εκατοστών κορμού. Σήμερα αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτό...
Και γιατί σήμερα? Έβγαλε το πρώτο της λουλούδι, κι έτσι όπως την στριφογύριζα στην βάση της καμαρώνοντας, μού ήρθε στο μυαλό η εικόνα ενός ώριμου φυτού με κλαδιά που κρέμονται και λουλούδια... Μμμ, ωραία ιδέα είπα και ξεκίνησα τις δοκιμές:
- «Κάμψεις κλαδιών άρξασθε...», βάλθηκα να λέω κι η «Λίλια η βουκαμβίλια» άρχισε τις επικύψεις (ευτυχώς χωρίς να σφυρίζει σαν την Βουγιουκλάκη)! Πενσάκι ηλεκτρολογικό στο χέρι, (παρεπιπτόντως εξαιρετικό και για κλάδεμα, κοφτερό και δυνατό για πολύ καθαρές τομές), σύρμα ψιλό και καλώδιο ηλεκτρολογικό. Το καλώδιο το έχω ξαναχρησιμοποιήσει και μ’ αρέσει που δεν αφήνει εύκολα σημάδι. Το χρησιμοποίησα σε μία κύρια κάμψη ενός λίγο χοντρού κλαδιού και κυρίως για να δέσω σ’ αυτό όλα τα υπόλοιπα συρματάκια, (αποφεύγοντας πιθανές εκδορές...) Το πλαστικό τμήμα -σαν σωληνάκι- για να προστατέψω τα σημεία επαφής σύρματος & κλαδιών. Το λεπτό συρματάκι, μου δίνει την δυνατότητα αργότερα αν θελήσω να σφίξω πιο κοντά στον κορμό τα κλαδιά.
Νομίζω πως βελτιώθηκε αρκετά η συνολική εικόνα του φυτού (για να μην πω πως τώρα απέκτησε κάποια δομή το φυτό). Σε σχήμα ομπρέλας λοιπόν, ή «κλαίουσα» αν προτιμάτε! Ναι, μας βγήκε λίγο ευσυγκίνητη η «Λίλια η βουκαμβίλια». Προσεχώς (σε επικείμενη μεταφύτευση) και αλλαγή στάσης κορμού... να είμαστε καλά πρώτα απ’ όλα!!!
Όπως πάντα περιμένω σχόλια κι εντυπώσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις...
Προστέθηκε μετά από 18 λεπτά 44 δευτερόλεπτα:
Bonus pack...:
30’’ βιντεάκι με το αποτέλεσμα των επεμβάσεων...
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
If you can DREAM it,
you can DO it..!
you can DO it..!